Arietiden, Zeta Perseiden en Beta Tauriden 2002

Dit zijn metingen van de Perseiden ( 25 juli tot 22 aug ).

De eerste grafiek toont het aantal reflecties per uur van 10 tot 23 augustus. Op 16, 17 en 20 augustus zaten we geplaagd met onweer. Dit verstoort de resultaten zeer sterk, zodat deze maar zijn weggelaten.

De tweede grafiek toont het aantal reflecties per dag.

We merken hier dus duidelijk een maximum op de 13de.

Perseiden 2002

Dit zijn metingen van de Leoniden (14 tot 20 november).

De grafiek toont het aantal reflecties per uur van 17 november om 16u tot 20 november om 18u.

De sterk verhoogte activiteit vanaf 1u UT tot ongeveer 11u UT is duidelijk merkbaar. Dit betekent dat we activiteit van zowel de stofbuis van 1767 (met voorspeld maximum rond 4u UT) als deze van 1866 (met maximum rond 10u UT) hebben opgevangen. Beide versmelten tot één grote piek. Bij het maximum werden zelfs meer dan 550 reflecties per uur opgetekend. Niet alle meteoren in de hoofdpiek zijn Leoniden: er zitten er vrijwel steeds een aantal ‘sporadische’ bij. De dag ervoor en erna zien we ook duidelijk het verloop van de ‘dagelijkse variatie’ bij sporadische meteoren. Dit vertoont een maximum bij zonsopgang (wanneer we ons op de ‘boeg van het aardschip’ bevinden  en een minimum bij zonsondergang (we zitten dan aan de ‘achterkant’ van de aarde in haar reis door de ruimte .

Leoniden 2002

Dit zijn metingen van de Geminiden (7 tot 16 december).

De eerste grafiek toont het aantal reflecties per uur van 5 tot 19 december, de tweede toont het aantal reflecties per dag.

Het maximum op 14 december is hier duidelijk te merken.

Geminiden 2002

De Aurigiden is een zeer zeldzame meteorenzwerm. Hij is afkomstig van de komeet Kiess, een langperiodieke komeet met een omlooptijd van zowat 2000 jaar! Ze passeerde in 82 voor Christus voor het laatst langs de zon. De stofbuis waardoor de aarde op zaterdag 1 september 2007 ging is nog van dan afkomstig. Die stofbuis is erg klein en de Aurigiden geven dan ook maar een zeer korte piek. Op een uur is het voorbij .... Bovendien gebeurde het ook overdag, zodat de enige kans om hem waar te nemen was het te doen door middel van onze 'meteor scatter receiver'.

Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar het is warempel gelukt!

1. •De yagi antenne was zo goed als uit elkaar gevallen en moest eerst worden hersteld.
   

2. •De ontvanger was ook al defekt geraakt! Gelukkig konden we hem tijdig herstellen.
   

3. •Het laptopje dat de telling moet uitvoeren kon ook al niet meer opstarten! De controller van de harde schijf was naar de eeuwige jachtvelden. Maar we hebben een DOS6.2 op een disketje gezet en daarop hebben we hem kunnen opstarten.
   

Vanaf donderdagavond 30-8 om 18u zijn de metingen in gang gezet en deze lieten we lopen tot zondag 2-9 14u.

De Aurigiden vertonen blijkbaar een serieuze, maar korte piek op zaterdag 1 sept tussen 13 en 14u lokale tijd, dus tussen 11 en 12u UT. Merkwaardig is dat er de dag ervoor ook nog een piek te zien is, namelijk omstreeks 8u 's morgens ( 6u UT ). Geen idee of dat ook met de Aurigiden iets te zien heeft. De eerste grafiek toont de resultaten van donderdag 18u tot zondag 14u met het aantal reflecties per uur.

De tweede grafiek is een detail van zaterdag tussen 12 en 14u (LT) met hier het aantal reflecties per minuut.

Aurigiden 2007

We kennen allemaal de fameuze 'draaibare sterrenkaart'. Zo circuleren er reeds 6 vershillende versies van dit handig attribuut in Andromeda. Ze komt zeker goed van pas bij het plannen van waarnemingssessies. Alle hebben ze echter een ding gemeen : er staat weinig op, alleen de helderste sterren en de sterrenbeelden. Hier en daar treffen we ook nog een belangrijk Messier object aan. Dat is gewoonlijk alles. Dit kan ook natuurlijk niet anders wegens de afmetingen van dit soort schijven.

Willen we meer deep sky objecten op de kaart, dan wordt het een atlas, of de uitermatig handige Androlog fiches, welke zowel een overzichts- als een detailkaart bevatten. Reeds een tijdje groeide echter het idee om eens een 'grote' ronde kaart te maken, diameter 1 meter, met niet alleen de heldere sterren en sterrenbeelden, maar ook alle deep sky objecten uit Androlog. Uiteraard neem je zo een kaart niet mee onder de sterrenhemel ( een beetje onhandig met dit formaat ), maar aan de muur opgehangen geeft ze een overzicht van de sterrenhemel tot declinatie -40 graden, met hierop :

1. •alle sterren uit de YBS ( Yale Bright star catalog )
   

2. •de heldere sterren verbonden met 'constellation lines'
   

3. •de namen van de sterrenbeelden
   

4. •alle deep sky objecten uit Androlog ( open clusters, globular clusters, planetaire nevels en galaxies)
   
   

De kaart heeft hetzelfde soort coordinatenstelsel als een draaibare sterrenkaart ( declinatie radiaal, de hemelpool is het centrum ).

Zones met grote dichtheid aan objecten, zoals bvb de Virgocluster, zijn omcirkeld, waarbij er verwezen wordt naar detailcirkels op de 4 hoeken van de kaart.

De kaart wordt automatisch door een programma aangemaakt aan de hand van de datafiles van Androlog, waarbij de gegevens in hpgl naar de printer gestuurd worden. Op dit ogenblik print het programma 25 bladzijden A4 op de (laser)printer. Deze pagina's worden dan aan elkaar gekleefd tot 1 grote kaart.

Plannen worden op dit ogenblik gesmeed om de kaart in 1 stuk te kunnen 'plotten' op een grote printer welke op een breedte van 1 meter kan printen.

Reuze draaibare sterrenkaart

Onze leden Carlo en Roger hebben beide als experiment zelf een spiegel geslepen. Deze bevinden zich in een vergevorderd stadium. Het idee : een van deze spiegels gebruiken om een complete Newtonkijker te bouwen.
Helaas, in 2011 liggen de spiegels zo goed als afgewerkt te wachten op een geïnteresseerde die er een Newtontelescoop wil mee maken.

Newtonkijker

Andromag

Radiowaarnemingen meteoren

Reuze draaibare sterrenkaart

Newtonkijker

Index