Alwaar ook enkele nachten aan de oever van de rivier met de C8 werd waargenomen, trok Patrick met de tent naar Puimichel.

Eerst werd een paar nachten waargenomen op een open plek waar de bulldozer van campinguitbater Henk stond gestationeerd. In feite was dit een interessant attribuut, want in de schepbak van de bulldozer konden boeken en kaarten gelegd worden. Bepaalde zwakke deep sky objecten die thuis helemaal niet konden worden waargenomen, waren hier wel met gemak zichtbaar! Wat een luxe toch, die prachtige sterrenhemel. Uiteindelijk was met Dany (Cardoen) afgesproken om de 1m telescoop te gebruiken samen met enkele amateurs die Patrick ter plaatse had ontmoet: een Frans echtpaar en een Duitse amateur. Gelukkig waren we met 4, want om enkele objecten te bereiken die dicht bij het zenit stonden dienden we een stelling te bouwen om bij het oculair te komen : twee schragen met enkele balken erop en daar bovenop nog eens een trapladder. Het was dus zeker interessant om hier niet alleen te moeten zijn, want iemand moest toch de (vrij instabiele) ladder vasthouden terwijl iemand anders door het oculair keek.

Een heleboel deep sky objecten werden waargenomen. Gelukkig was het een bijzonder heldere nacht met bovendien ook nog goede seeing. De laatste nachten werd waargenomen op de 'parking' van de camping (gewoon een open plek in het bos) waarbij er dikwijls aan bezoekers wat uitleg diende gegeven te worden. Dit was toch wel een erg geslaagde week!

Een bijzonderheid was dat er dat jaar in Frankrijk veel valse muntstukken van 10FF in circulatie waren. Hier moest je dus opletten, want ze waren niet zo eenvoudig te herkennen. En natuurlijk probeerde men de toeristen er mee op te zadelen! Je kon ze echter nergens weer uitgeven, want de fransmannen waren op hun hoede. Zelfs een automaat wilde ze niet aanvaarden!

Puimichel 1996

Archief aktiviteiten Andromeda

©1993-2013 Andromeda - Vereniging voor sterrenkunde van de Dendervallei

Puimichel voor een waarnemingssessie van 8 nachten. ( van woensdag 22/7 tot donderdag 30/7 ) Met uitzondering van 1 nacht waren ze allemaal helder! Er werd telkens visueel waargenomen met de C8 nabij de koepel van de 1M telescoop. De weergoden waren gunstig gezind: geen mistral en lekker warme nachten, dus geen thermisch pak nodig! De waarnemingen worden op een dictafoon ingesproken aan het oculair. Op een bepaald ogenblik beschrijft hij de sterrenhemel : "De melkweg spant een prachtige boog van Cassiopeia door Cygnusen Aquila tot aan de zuidelijke horizon. De Sctum-wolk is werkelijk zeer opvallend! De melkweg geeft werkelijk licht, want als ik mijn arm boven een fiche hou dan zie ik dat die een schaduw werpt op de kaart! Heel mooi is de splitsing vanaf Albireo. Scorpius staat heel prachtig boven de zuidelijke horizon. De sterren zijn schitterend, prikkend en gestoken tot aan de horizon. In het NW hangt Ursa Major werkelijk te schitteren. Polaris zit hier hel wat lager dan bij ons het geval is. Het is hier heel rustig en stil behalve de krekels die wat lawaai maken en af en toe een niet nader gedefinieerd geritsel in de struiken".

De nachten zijn ook heel vruchtbaar: er worden een massa deep sky objecten waargenomen. Gezellig, ook is er gedurende enkele nachten gezelschap van de Nederlander die de kleine koepel gebruikt naast de sterrenwacht en daar zijn kijker gebruikt voor astrofotografie. Tussen de lange belichtingen door komt hij ook wel eens een praatje maken. Ook waren er twee nachten waarbij Dany (Cardoen) gedurende de eerste uren van de nacht wat uitleg verschaft aan de 1M kijker aan enkele bezoekers.

Overdag komt Dany Patrick ook bezoeken aan de tent op de camping. De broer van Dany (Gregory) verblijft er ook en heeft ongelukkiglijk zijn voet gebroken door op een ongelukkige wijze over een gracht te springen. Hij moet naar Manosque voor een plaaster. De laatste nacht kan Patrick de 1M telescoop gebruiken om te fotograferen en zit dus heel de nacht alleen in de koepel. Er worden diverse opnamen gemaakt op gasbehandelde TP2415. Als de zon uiteindelijk aan de oostelijke horizon verschijnt is het ogenblik gekomen om terug te keren naar de tent voor nog een laatste dagrust.

Na inpakken en afscheid van Dany (tot volgend jaar!) wordt de terugtocht aangevat. Het was alweer een erg geslaagde sessie!

Puimichel 1998

Eindelijk was het weer zover : de bijna traditionele jaarlijkse afvaardiging naar Puimichel. Vorig jaar was Patrick er alleen op uit getrokken, maar deze keer kon Lieven ook meegaan. De twee "harde kerners" stonden dan ook op 10 juli klaar met 2 boordevol materiaal gevulde wagens om de tocht aan te vatten. Om 20u werd er gestart en na een ( nachtelijke ) rit van 14 uur ( met af en toe een tussenstopje natuurlijk ) kwamen we in de voormiddag aan in Puimichel. De weergoden waren ons echter toch wat minder gunstig gezind, want bij helder weer vertrokken, hadden we toch wat door de regen gereden in de buurt van Nancy en in Dijon. Geen nood jongens, want normaal keert dat in de buurt van de Haute Provence. Maar deze keer was het voor de verandering eens bewolkt daar! Op zich was dat ook alweer niet zo een katastrofe, want Patrick had al eens aan de lijve ondervonden dat een eerste waarnemingsnacht die volgt op een hele nacht rijden en daarna de tent nog eens opstellen er eentje is waar de vermoeidheid serieus kan toeslaan... Om 12u echter trok de hemel open, zodat we ( voorlopig met het blote oog ) de prachtige Provence-hemel konden aanschouwen. Bovendien werden we daar vergast op een kanjer van een vuurbol! Hierna trok de hemel wwer dicht, zodat we toch nog konden genieten van een welverdiende rust... Op maandag werden we wakker onder een stralend blauwe hemel. Die eerste nacht werd waargenomen met de C8 en de 20cm Newton f/7 onder een prachtige hemel, naast de koepel van de 1 meter telescoop. Dany ( Cardoen ) was van onze komst al op de hoogte en het werd een
hartelijk weerzien na toch alweer 1 jaar. Met toch een heel klein beetje vocht in de lucht ( in de Provence toch wel ongebruikelijk ) was het toch een mooie nacht. Een groep belangstellenden waren intussen de koepel binnengetrokken. Terwijl we buiten de deep sky objecten een voor een in onze oculairen vershalkten, hoorden we in de koepel de stem van Dany galmen, terwijl hij deskundige uitleg verstrekte aan zijn toehoorders... Toen deze vertrokken waren, was de heuvel voor ons alleen. Wanneer het (spijtig genoeg) alweer licht werd, was de tijd noodgedwongen aangebroken om op te breken, naar de tent te rijden en wat te rusten... Dinsdag stond ons echter een verassing te wachten : terwijl de dag als gewoonlijk stralend was begonnen, kwamen er tegen de avond zwarte wolkend aandrijven, zodat we vergast werden op een stevig onweer. Dat moest er van komen, na al die warmte. Deze nacht werd dus spijtig genoeg verloren. Woensdag was er van wolken alweer geen sprake meer, zodat we weer een stralende nacht tegemoet gingen. Op de heuvel van de sterrenwacht stond er echter wel een stevige bries ( Mistral ) zodat onze staanders en fiches al eens werden weggeblazen. Toch was dit een uitermate heldere nacht met een pracht van een melkweg an alweer een rijke oogst aan waarnemingen. Verder alweer hetzelfde schema : waarnemen tot het klaar wordt, in bed omstreeks 6U, slapen tot 14U, eten en dan : de waarnemingen van de vorige nacht, welke op de diktafoons zijn ingesproken, uitschrijven. Hierna alweer voorbereidingen voor de volgende nacht. Daar er weer wat Mistral in het vooruitzicht stond, besloten we beneden in de vallei te blijven, waar de wind niet zo veel hindert. Een nachtelijke speurtocht leerde ons dat de parking van de kamping zelf eigenlijk nog het meest geschikt was, ondanks het hoge gras. Het werd alweer een nacht met een rijke oogst. Bovendien maakte Lieven nog enkele geslaagde astrofoto's in het primaire brandpunt, dit o.a. van enkele fraaie objecten in Sagittarius. Af en toe schrokken we toch wel even op van een reusachtige sprinkhaan ( +/- 8 cm ) die op onze kaarten sprong, afkomende op het rode licht van onze staanders... Wat anti-muggen melk komt ook nog van pas in deze gebieden...  Vrijdagnacht hadden we met Dany afgesproken om de 1 meter telescoop te gebruiken. Maar : ramp o ramp. Door het onweer van dinsdag was de sturing van de motoren defekt geraakt. Eerst werd geprobeerd een andere motor voor de rechte klimming te monteren. Deze had echter een sturing nodig vanuit een PC, door middel van een interface. Tot overmaat van ramp was deze PC ook al defekt. Na het herstellen van de voeding bleek er nog een fout in het geheugen te zitten. In de oorspronkelijke sturing bleek een IC defekt te zijn... en in Puimichel zijn er geen electronica winkels! We hebben de nacht dan doorgebracht met de telescoop ... zonder motoren. Maar geen nood : dat je de telescoop telkens wat moet "bijsleuren" wanneer het object uit het gezichtsveld dreigt te lopen neem je er gerust bij. Het blijft immers een adembenemend spectakel om met dit prachtige instrument te kunnen werken. Regelmatig hoorde je dan ook kreten als "waaauw" en "oooh" wanneer die prachtige deep sky spectakelstukken in het 20mm Nagler oculair verschenen. Het werd alweer een onvergetelijke nacht. Voldaan en tevreden vatten we de 14 uur durende tocht huiswaarts op zaterdag alweer aan. We kijken alweer uit naar volgend jaar!!!
 

Puimichel van 10 tot 20 juli 1999

Eindelijk was het dan zover!! Op dinsdagmorgen 8u vertrokken we met een groep van 21 naar de streek van Reims om... ( ja natuurlijk, voor wat anders?) Auto's volgestouwd, goede moed bijgetankt en met de hoop op zege : want de weergoden speelden voorals nog een spelletje. 't Was al middag toen we veilig onze bestemming bereikten : op een kamping wachtten ons 5 gereserveerde plaatsen ( voor 6 tenten ). Geen file, geen knelpunten, geen botsingen, geen lekke banden. Dat ging dus behoorlijk goed. Het weer was net zoals voorspeld : een bui, een opklaring, een wolkenveld... overlopend van de ons zo bekende eigenschap van wisselvalligheid. Een gigantisch stoppelveld in de nabijheid leek ons de gedroomde plaats voor waarnemingen. Hier werd dan ook in de namiddag een proefopstelling gedaan teneinde niet voor verrassingen te staan bij het grote evenement : een C11 met focal reducer en glasfilter, diverse binoculairs met milar folie en op statief, fototoestellen, videocamera's, opstelling voor temperatuurmeting, een plaat met gaatjes voor het projecteren van zonnesikkeltjes tot zelfs een wit zeil in de hoop de "vliegende schaduwen" te kunnen waarnemen. Toch werd er ook gezucht bij het zien van al die donkere en dreigende wolken die tergend voorbijschoven : morgen zou het beter worden...

Na het avondeten en een laatste bespreking van de taakverdeling was het de beurt aan een verdiende nachtrust. Toch was het moeilijk slapen : de aldoor tokkelende regen op de tentzeilen de hele nacht door liet onze hoop op beterschap al snel slinken...

Toen we om 8u uit onze tent kropen was de hemel grijs, grijs en nogmaals grijs : dat soort effen structuur dat gewoonlijk gekend is voor zijn lange duur. Zou dit nu echt niets worden ?

Omstreeks 10u was het toch al wat droog en trokken we met ons materiaal naar het stoppelveld : met de moed van de wanhoop. Maar toch... toen voltrok zich het MIRAKEL : een opklaring schoof hoopvol naderbij... en daar was ze dan : de zon. Het spectakel ging beginnen : de maan had net reeds een klein hapje uit de zon gebeten. De adrenaline deed zijn werk al : we togen opgetogen aan het werk : filmen, waarnemen, temperatuur meten, fotograferen... Toch kwamen er soms nog wat wolken die af en toe voor een onderbreking zorgen, maar nooit lang. Als bij mirakel was er net een prachtige brede opklaring tijdens de totaliteit! Een luid gejuch kondigde de aanvang aan van het adembenemende spectakel : de prachtige diamantring, het parelsnoer, de aanstormende schaduw, de purperen chromosfeer. De prachtige corona die vooral in de C11 een ongelooflijk schouwspel ten beste gaf. Gejuich, verbijstering en toch tegelijkertijd vergeten te ademen... Een grauwdonkere hemel met een kleur die niet te beschrijven valt, een schitterende venus en tal van heldere sterren. De camera's zoemen, de fototoestellen klikken koortsachtig. Maar het gaat snel, afgrijselijk snel. Iemand heeft de chronometer bij het begin van de totaliteit gestart. 1 minuut 45 seconden wordt er geschreeuwd : nog 15 seconden! Terug de filters! Maar zijn stem wordt bijna overstemd door bijna hysterische kreten... En dan is hij er plots weer : als een afschampende dolk snijden de eerste stralen langs de maanrand, een nieuwe diamanten ring. Het gaat snel : bevende vingers haasten zich om de filters weer aan te brengen. Het smalle zonnesikkeltje groeit alweer langzaam. Nu volgt er een ontlading, een innige gloed van triomf en geluk. We kijken elkaar met veelzeggende blikken aan : we zijn door het oog van een naald gekropen, we hebben het gehaald. "Het jaar kan niet meer stuk" hoor je ergens, maar iemand zegt : "Mijn leven kan niet meer stuk". De rest van de eclips verloopt ontspannen. En dan gebeurt het weer : de maan metselt de zon weer langzaam vol, en net voor het allerlaatste gaat het hemelse wolkengordijn weer dicht om dit voor de rest van de dag te blijven. Een speciale engel bewaarder? Hij is zeker ons 12de lid. Als in een gelukzalige roes keren we die namiddag terug... Ah ja, 't was waar ook : er zijn nog Perseiden... maar die waren we al lang vergeten...

Totale Zonsverduistering van 11 augustus 1999

Het was alweer eens zover : het eerste weekend van de nieuwe maan in september stond nog eens voor de deur. Na angstvallig opvolgen van het weerbericht bleek weer eens dat de weergoden ons opnieuw gunstig gezind waren... We stonden er klaar voor, afspraak aan de oprit van de E40 te Affligem en dan richting ardennen. Hing er oorspronkelijk heel de dag nog wat nevel, naarmate de avond naderde was deze gelukkig verdwenen. Onze vertrouwde "chalet nr 19" was deze keer niet beschikbaar, we hadden dan maar nr9 gekozen, iets meer Oostwaarts. En wat bleek ? Deze was eigenlijk nog veel beter geshikt : ruimer binnenin, maar wat nog belangrijker is : nog veel meer plaats om te waarnemen.

De zon was al onder toen we onze telescopen opstelden. Het was helder, en vooral droog. Het eerste deel van de nacht hadden we niet eens een haardroger nodig...

Dat ging goed : niet eens technische problemen, geen onderbroken draden, niets te solderen, niets te prutsen. Het werd een rijke oogst aan deep sky objecten. Alleen tegen de ochtend bleek de batterij van Bart uitgeput te zijn. Maar geen nood, daar zijn de reservebatterijen toch voor zeker.

Het was 7u in de ochtend toen we uiteindelijk in ons bed belanden, vermoeid maar voldaan. De zon stond al hoog aan de hemel toen onze ogen zich moeizaam openden. Stralend blauwe hemel, geen wolkje te zien. Dat beloofde dus weer voor de volgende avond. Na het genieten van ons "astronomenontbijt" ( =gewoon ontbijt, maar dan om 4u in de namiddag) was het tijd om onze waarnemingen van de vorige nacht in ons logboek te brengen en dus de tapejes van onze dictafoons uit te schrijven. Vervolgens diende de volgende nacht ook nog wat voorbereid te worden. De tijd ging snel : het was alweer tijd om wat te eten. En wat eten amateurastronomen die niet veel tijd hebben? Juist : spaghetti. De zon zakte al snel onder en nodigde ons vlug uit om onze telescopen opnieuw op te stellen.

Het werd alweer een schitterende nacht. In feite was het ditmaal nog droger dan de eerste keer. Zalig als je niet om de haverklap moet blazen met de haardroger om je optiek dauwvrij te houden. Ook onze Andrologfiches bleven netjes droog. Het was weer een waar feest, totdat er omstreeks 4u in de ochtend toch enkele wolkjes uit het Westen onze richting uit kwamen. Regelmatig moesten we dan maar eens van sterrenbeeld veranderen om ze te ontwijken. Uiteindelijk was er geen ontwijken meer aan. Dan maar opgekraamd en het materiaal ingeladen. Ditmaal was het dus wat vroeger : om 5 uur in bed. Zondagmiddag keerden we weer eens met een tevreden gevoel huiswaarts...

Weekend Ardennen 10,11,12 september 1999

In 1999 en 2000 organiseerden we een cursus sterrenkunde voor het 'brede' publiek. Voor dit doel konden we gebruik maken van de faciliteiten van een school in Gijzegem die ons de lokalen ter beschikking stelde. Gedurende 11 maanden ging er telkens een les door op de laatste vrijdag van de maand. Bij helder weer omvatte elke les ook nog een praktisch gedeelte. We hopen van harte dat onze cursisten er wat van meegedragen hebben. Het was voor ons ook zeker een interessante ervaring.

Overzicht van de gegeven lessen :

Cursus sterrenkunde 14/09/1999 tot 30/06/2000

Het is inderdaad reeds een traditie geworden. Zoals elk jaar trokken Patrick en Lieven eind juli naar Puimichel om er een week lang intens te gaan waarnemen. Gingen ze vorig jaar nog met 2 volgestauwde wagens, dan bood dit jaar de nieuwe 'monovolumer' van Lieven wel een betere uitkomst. Je weet, er kan dan al eens afgelost worden voor het rijden en de brandstof- en peagekosten liggen ook wat interessanter. Zoals gewoonlijk werden de zowat 1100 km
's nachts onder de wielen doorgetrokken. Door een behoorlijke file in Lyon (en vervolgens ook nog in de buurt van een klein dorpje) was er wat vertraging opgelopen. Toch kwamen ze in de voormiddag behouden aan. De eerste waarnemingsnacht was al direct een succes, met een rijke oogst aan deepksy objecten. Bij het ochtendgloren trokken ze voldaan naar de tent terug om van een verdiende dagrust te genieten. In de namiddag wachtte er echter een bijzondere verrassing. Toen onze twee andromedanen volop hun waarnemingen van de voorbije nacht van hun diktafoontjes aan het intikken waren, verschenen er plots 2 andere leden op het toneel : Bart en Carlo! Deze waren de volgende dag afgereisd, maar hadden niets gezegd om de verrassing kompleet te houden. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. De beide heren hadden ook hun instrumenten mee, zodat vanaf de tweede nacht met 4 man kon waargenomen worden. Het deed wel deugd om opnieuw die prachtige melkweg te kunnen bewonderen, een schouwspel waarvan we hier in Vlaanderen alleen maar kunnen dromen. We bleven ditmaal ook wel gespaard van de harde mistral, waarvan we vorig jaar ook een staaltje konden van meemaken. Ook werd er een nacht met de 1 meter telescoop van Dany (Cardoen) waargenomen. De transparantie en de seeing waren iets minder dan vorig jaar maar toch nog 100x beter dan de nachten van het thuisfront. Het was weer een bijzondere week die weer eens veel te vlug voorbij was.... We kijken alweer uit naar volgend jaar.
 

Puimichel 2000

Eindelijk was het weer zover! Reeds 5 maal uitgesteld vanwege het slechte weer,konden we tenslotte genieten van een weekend zonder wolken ( of regen ). Spijtig genoeg waren er enkele leden wegens diverse redenen niet in de gelegenheid om mee te gaan... Zodoende bleef de harde kern over :

Bart Staels, Lieven Persoons en Patrick Mergan.

Vrijdagavond werd van start gegaan, afspraak aan de oprit van de E40 te Affligem, en dan richting Ardennen, naar onze vertrouwde plaats en onze vertrouwde chalet 19. Een blik op de hemel deed ons weer achteroverslaan van bewondering : een prachtige sterrenhemel met een goed zichtbare melkweg. Een hemel waar we hier in ons door potsierlijke lichtpollutie geteisterde Vlaanderen alleen maar kunnen van dromen....

Drie volgeladen auto's dienden vooreerst uitgeladen te worden en daarna de telescopen opgesteld. Vooreerst dienden blijkbaar enkele technische problemen opgelost te worden :


  1. Tot zijn grote verwondering stelde Patrick vast dat zijn montering niet wilde volgen. Na een grondig onderzoek bleek dat er in de kabel van het stuurkastje maar liefst 3 draden waren onderbroken! Dat werd dus eerst heel wat prutsen met de soldeerbout om alles weer ok te krijgen!

  2. Toen we koffie wilden zetten, merkten we dat de stekker van de koffiezet niet in het stopkontakt paste. Dus maar een andere stekker er aan gezet, die Patrick toevallig bij had.

  3. Bart stond er zich intussen heel de tijd over te verwonderen dat het beeldveld in zijn oculair ineens zo klein was geworden om een of andere misterieuze reden. Later bleek dit verschijnsel ineens op spookachtige wijze verdwenen...

  4. Lieven stelde tot zijn ergernis vast dat de batterij van zijn rode lamp leeg was.


Gelukkig kon alles worden opgelost, zodat het waarnemen zonder problemen verder kon verlopen. Het was een kraakheldere, maar koude nacht : -12°C . Onze thermische pakken bewezen eens te meer dat je niet zonder kunt... Na een tijdje waarnemen stelden we wel vast dat onze telescopen reeds helemaal wit waren geworden door het ijs!
Ook de oculairen, de zoekers, en vooral de telrad waren gretige aanvriezers. Regelmatig hoorde je dan ook het gezoem van de haardroger, die van hand tot hand ging om onze optiek wat rijmvrij te houden. Maar dat alles kon de pret niet bederven! Tot 7u in de ochtend werd succesvol waargenomen, met als resultaat een machtige oogst van deep sky objecten : melkwegstelsels, open clusters, globular clusters en planetaire nevels. Alle details werden nauwgezet in het dictafoontje ingesproken... ( Behalve Bart, want die kon thuis zijn dictafoon nergens meer vinden. Hij was dus aangewezen om te schrijven)
Telescopen ontmanteld en binnengezet, om 7u30 in bed, om 15u weer op. Na het ontbijt was het tijd om het (inmiddels ontdooide en gedroogde) materiaal na te kijken ,de batterijen op te laden en de verslagen van de dictafoontjes uit te s
chrijven.
Tevens diende nog een herstelling van een kabel te gebeuren, waar Bart per ongeluk met zijn voet was blijven aanhangen. Na het avondmaal ( spaghetti ) stonden we weer klaar om onze pakken aan te trekken en de telescopen op de stellen. Het werd alweer een prachtige nacht. In de namiddag hadden we wat sluierwolken gezien, maar tegen de avond waren die zo goed als opgelost. Deze nacht was toch iets verschillend : een klein beetje minder transparant, maar droger (minder ijsvorming). Toch was er ietsje meer wind, wat zorgde voor een wat kouder gevoel. Er was alweer een rijke oogst aan waargenomen objecten. Toch begon tegen 4u de vermoeidheid al toe te slaan, zodat de waarnemingen wat vroeger werden gestopt. Regelmatig zagen we een van ons naar binnen verdwijnen om zich te warmen.. En deze momenten werden steeds frekwenter. Dan maar opgebroken en alles binnengezet. Zondagmiddag keerden we terug met een tevreden en voldaan gevoel : eindelijk nog eens ons hartje kunnen ophalen onder een heldere hemel. Het was lang geleden.
 

Weekend Ardennen 21,22,23 november 2000

De jaarlijkse tocht van Lieven en Patrick naar Puimichel is een vaste traditie. Zo ook dit jaar. Je kan je nauwelijks voorstellen wat er gewoonlijk zowat wordt meegesleurd: telescopen, monteringen, batterijen, tafeltjes, kampeermateriaal, fototoestellen, laptops, eten en drinken ...

De weergoden waren deze keer toch vrij gunstig gezind, alhoewel het in de rest van Frankrijk toch iets minder was. Maar toch, bij onze aankomst bij Dany wachtte ons al een teleurstelling : niets aan de hand met de 1 meter telescoop, maar ... het deksel van de koepel had het door de tand des tijds en door het zware gewicht begeven. Dany had het geheel dan maar voorlopig vastgeklemd met 'sergeanten'. Brute pech: daar sta je dan met een prachtig instrument, maar je kan de koepel niet openen. Het materiaal voor de herstelling stond al klaar (polyester en dergelijke), maar het 'was er nog niet van gekomen'.Dany stelde voor of wij zelf de klus niet konden klaren, maar dat zou ons circa 1 week werk gekost hebben, en het probleem was: we bleven maar 1 week.

Gelukkig is de prachtige sterrenhemel in de Provence al een belevenis op zich en beschikten we toch over onze eigen telescopen om waar te nemen.

Dan maar aan de slag! Het werd het klassieke 'Puimichelpatroon' : de hele nacht waarnemen en fotograferen en overdag slapen. Het was weer de moeite waard. Spijtig dat je weer zo moet afkicken wanneer je weer in Vlaanderen bent : vergeleken met de Provencaalse hemel is onze sterrenhemel heel erg teleurstellend. Maar, we zien weer uit naar het volgend jaar!

Puimichel 2001

Traditiegetrouw : een waarnemingsweekend in de Ardennen is zeker niet te versmaden. Vier harde kerners waren alweer van de partij : Bart, Lieven, Patrick en Wouter. Met volgestouwde wagens arriveerden ze op een vrijdagavond in september aan de chalet. Niets aan het toeval overgelaten, het materiaal tot in de puntjes gecheckt. De hemel zag er veelbelovend uit! Bij het begin van het uitladen werd het echter vlug duidelijk : waren we zelf voorzien van het kleinste spulletje, onze ANDROLOG mappen met al onze waarnemingsfiches.... waren we vergeten in te laden!!! Teleurstelling alom. De eerste nacht werd dus
wat moeilijker dan anders : er moest wat meer geimproviseerd worden. Het werd over het algemeen een heldere nacht, behalve het feit dat het 'hemelgordijn' voor een tijdsspanne van ruim 1,5 uur boven ons hoofd ( en onze telescoop ) was dichtgetrokken. Maar ja, het was wat voorspeld: af en toe een 'wolkenveld'. Al bij al viel alles nog mee, na het opentrekken van de hemel konden we alweer van een mooie melkweg genieten. Voor Wouter was het tevens de 'hemeldoop' van zijn gloednieuwe refractor. Samengevat : een vruchtbare nacht.

De volgende dag was het al snel beslist : we zouden toch nog achter onze boeken rijden. Onder een stralende blauwe hemel vertrokken Lieven en Patrick dus weer richting Aalst om een tijdje later weer te arriveren met ... jawel : de 10 Androlog mappen.

De tweede nacht verliep wel vlotter, we hadden nu tenminste wel onze handige fiches. Ook ditmaal een nog rijkere oogst aan deep sky objecten. Toen het alweer in het Oosten begon te schemeren, wisten we dat het er weer al eens op zat. Voldaan maar vermoeid zochten we dus ons bedsteetje op ( nadat alle materiaal uiteraard opnieuw naar binnen was gesleurd ). Bij zonsopgang werden we bovendien nog even vergast op een prachtige 'bijzon'.

Zondagnamiddag reden er weer een paar Andromedanen huiswaarts die alweer wat meer gezien hadden dan enkele dagen ervoor...

 

Weekend Ardennen 2001

Zoals elk jaar trokken Lieven en Patrick er nog eens voor een weekje tussenuit, richting Puimichel, waar de sterrenhemel toch steeds weer een heel stuk meer te bieden heeft dan bij ons. Ziehier hun verslag :

Maandagavond 8 juli werd de getrouwe monovolumer alweer eens boordevol materiaal gestouwd : telescopen, monteringen, boeken, campingmateriaal, eten en drinken ... Stilaan weten we al goed hoe alles vakkundig moet gestapeld worden. Omstreeks 19u werd de tocht aangevat. Het weer zat mee, de baan was niet te druk. Af en toe eens stoppen en mekaar aflossen voor het rijden is de boodschap. Namen, Luxemburg, Metz, Nancy, Dijon, Lyon, Avignon en dan via Abt naar Oraison. Omstreeks 10u kwamen we aan te Puimichel. Na de toch vermoeiende tocht diende alles nog uitgeladen te worden, en dan kon er toch nog een dutje af. Het diep blauwe van de Provencaalse hemel was weer van de partij, met hier en daar toch een plukje wolk. Tegen de avond waren die plukjes dan toch weggetrokken. De eerste waarnemingsnacht (meestal de vermoeiendsde, wegens de nog niet complete aanpassing aan het nieuwe dag/nacht ritme en na de lange rit van de vorige nacht ) verliep voorspoedig. Het is toch telkens weer echt wennen aan deze prachtige hemel met zijn schitterende melkweg. De eerste uren verlies je gewoon je weg nog tussen al deze pracht. Dat zette zich dus goed in gang en alles zag er echt veelbelovend uit. Na een nacht waarnemen volgde een welverdiende dagrust... Om 2u op, ontbijt, en dan waarnemingen uitschrijven van onze dictafoontjes. Dan werd het toch tijd om een eerste bezoekje te brengen aan onze vriend Dany op de sterrenwacht. We konden onze ogen daar niet geloven. Dany heeft sinds vorig jaar echt niet stilgezeten : de heuvel rond de sterrenwacht een heel stuk afgeplat, de muren van de sterrenwacht bezet, de koepel hersteld, een hoop nieuwe telescopen en spiegels afgewerkt voor diverse sterrenwachten, een aantal nieuwe machines gekocht ( waaronder een monster van een draaibank ), een heus zwembad om de grote spiegels in te reinigen, watervoorziening, en .... de 1m telescoop helemaal uit elkaar ! 't Was in ieder geval een leuk weerzien na toch alweer een jaar. Dany legt ons uit wat hij met de telescoop van plan is : niet alleen wordt alles opnieuw op punt gezet en krijgt alles een nieuw laagje verf, ook wordt de kijker uitgerust met een nieuw Coude-brandpunt van maar liefst 21 meter ( naar voorbeeld van de 60cm die hij bouwde voor de sterrenwacht op het 'Plateau d'Albion' ). Dat wordt dus geweldig voor planeten en planetaire nevels. Uiteraard zal het Newton-brandpunt ook nog gebruikt kunnen worden (3,6m). Zoals gewoonlijk blijven we er een hele tijd 'plakken'. 't Wordt echter tijd dan om iets te gaan eten, want de tweede nacht staat voor de boeg. Deze wordt alweer een succes en is zelfs nog beter dan de eerste.

De volgende namiddag stelt Dany voor om de telescoop van Lieven eens piekfijn af te regelen, want blijkbaar is er toch wat scheef gekomen tijdens het transport. Hiervoor maakt hij zelfs speciaal een collimator-hulpstuk ( met tekening en al toch al rap een tweetal uurtjes werk ).

Dezelfde avond testen we het resultaat uit : perfecte buigingsringen en nog een veel beter beeld. De derde nacht is alweer een goeie ....

Maar dan, al lijkt het weinig waarschijnlijk, beginnen de weergoden zich tegen ons te keren. In de namiddag komt er al wat bewolking aanzetten... en tegen de avond is er niets dan grijs. Het weerbericht ziet er niet goed uit : een hardnekkig en ongewoon lage drukgebied nestelt zich over het Middelandse zeegebied. Daar zitten we dan in onze tent : wat tijdschriften lezen, en discussieren en studeren over CCD's ... maar waarnemen zit er deze keer niet in. Nacht nummer 4 gaat dus kompleet de mist in ...

De volgende namiddag lijkt het iets te beteren : er zit hier en daar al wat blauw in, maar het grootste deel van de hemel is toch besmeurd met sluiers. Dat wordt dus alweer een povere nacht. Toch besluiten we met de moed der wanhoop de telescopen op te stellen : je kan nooit weten dat het verbetert... Maar neen, het bleek een teleurstelling. Toen de nacht inviel bleken alleen Arcturus, Wega en Antares nog kapabel om door de sluier heen te prikken. Na zowat een uur was er zelfs niets meer te zien. Dan maar terug opkramen : nacht 5 dus ook al verloren !

Al is de kans op slecht weer in deze streek veel kleiner dan ergens anders, je kan dus wel degelijk veel pech hebben. En die hadden we! Hoopten we aanvankelijk op verbetering, spoedig bleek dat er alleen nog verslechtering op komst was. Het begon ook nog flink te regenen.

De volgende dag besloten we een bezoekje te brengen aan de 'Sirene' sterrenwacht nabij Abt. We hadden toch geen waarnemingen om uit te schrijven ... Al lijkt Sirene vrij dichtbij ( je kan de koepels zels met een binoculair zien vanuit Puimichel ), het bleek toch een tocht van rond de 2 uur. Intussen was het echter weer lustig aan het regenen. De mannen van Sirene konden ons de Coude kijker niet laten zien, want daarvoor moesten ze de koepel openen en dan ging het op de telescoop regenen! ( er is immers geen andere ingang in de koepel dan het gat waardoor de telescoop kijkt ).

Het zag er echt niet goed uit : ook nacht 6 en nacht 7 waren reddeloos verloren.

De laatste dag diende dan nog alles ingeladen te worden ... in de gietende regen. En dan ... de (nachtelijke) terugtocht : van de 1100 km reden we zowat 1000 km in de regen. Avignon: regen. Lyon:regen, Dijon:regen, Nancy:regen, Metz:regen, Luxemburg:iets minder regen. In de Ardennen bleek hat al wat beter : slechts in buurt van Houyet klaarde de hemel uit, en thuis : schitterend weer !. En wat blijkt? : ondertussen is het in Puimichel ook al terug goed weer.

Maar, laat het ons wat positief bekijken : 3 nachten op 7 is wel erg weinig, maar 1 nacht ginder is er zeker 3 waard hier. Volgend jaar beter!

Puimichel 2002

Dendermonde - Brusselse forten : in samenwerking met de dienst leefmilieu van de stad Dendermonde organiseerden we dit jaar een waarnemingssessie voor het publiek tijdens de 'nacht van de duisternis'.

Als lokatie kozen we een geschikt plekje aan de Brusselse forten. De mensen van het stadsbestuur waren zo vriendelijk om de verlichting rond de forten en de aanpalende straten te laten doven. Met een 6-tal telescopen in de aanslag wachtten we het publiek op vanaf circa 19 uur. De weergoden waren ons toch niet erg gunstig gezind. Natuurlijk had het nog veel slechter gekund, maar toch hadden we te kampen met dikke pakken wolken die ons het zicht op de sterrenhemel regelmatig ontnamen. Gelukkig waren er tussendoor ook enkele mooie opklaringen. Niettegenstaande het minder goede weer was er toch een behoorlijke opkomst en konden we heel wat mensen toch een kijkje laten nemen van enkele deep-sky objecten zoals bolvormige sterrenhopen en planetaire nevels. Ook de planeet Saturnus oogste veel succes bij het publiek ( al verschool de planeet zich regelmatig achter een wolk ).

Ondanks het minder goede weer mogen we deze avond zeker als succesvol bestempelen. Het is goed te mogen ondervinden hoeveel belangstelling er bij de mensen bestaat voor sterrenkunde. Dit initiatief is zeker voor herhaling vatbaar!

Nacht van de duisternis 2002

Ook dit jaar werd de traditionele tocht naar Puimichel aangevat. Lieven en Patrick trokken op dinsadagavond met een volgeladen wagen richting snelweg. Volgeladen, zeg dat wel. Want, hadden ze zich voorgenomen ombepaalde dingen thuis te laten om wat plaats te besparen, toch was de auto voller dan ooit. Dit jaar waren er naast de gewone visuele waarnemingen ook een aantal sessies gepland met de CCD-camera. Dus gingen er naast 2 camera's, extra tafeltjes, rode lampen enzovoort ook 2 verlenghaspels mee met 50m kabel voor de laptop pc's. Op batterij houden die dingen het immers nooit langer vol dan een paar uur.

De tocht verliep vlekkeloos, en door 's nachts te rijden kan je de broeiende warmte toch wat vermijden. In de Provence wachtte er echter een verzengende hitte van zowat 39 graden in de schaduw. Hierin moest de tent opgezet worden. Bovendien was er een andere kampeerplek toegezegd, die nog hoger lag op de flank van de vallei dan de gebruikelijke plek. Op de traditionele plek werd de tent steeds gezet onder een grote boom. Op deze nieuwe plek waren er ook wel bomen, maar die stonden een beetje aan de verkeerde kant, zodat het niet mogelijk was de tent volledig in de schaduw op te slaan.

Dat op zetten van de tent was immers niet simpel : na 15 min in de zon gelegen te hebben, waren de tentstokken zo gloeiend heet dat het nodig was ze met een washandje vast te nemen. Bovendien was het nodig om elke 5 min te pauseren om te drinken ....

Een ander probeer: het creeren van wat schaduw. Met koorden naar de omstaande bomen werd een groot wit laken boven de tent gespannen. De rest van de tent werd dan maar bedekt met takken en bladeren uit het bos.

Door deze trage vooruitgang zat het er niet meer in om in de namiddag nog een dutje te doen, wat normaal wel nodig is na een lange nacht rijden. Toen begon reeds de schemering. De hemel was helder, maar regelmatig was er een bliksemschicht te zien. Dus maar tijfelen : opstellen of niet opstellen ( To set up or not to set up, that's the question ). Op de koop toe begon de vermoeidheid goed toe te slaan. Daarom werd er dan maar besloten om de eerste nacht maar zo te laten en wat te gaan slapen. Dit bleek een erg wijs besluit : na een uurtje trok de hemel dicht en vergastte de lustige kampeerders met een heus bulderend onweer, vergezeld van een heerlijk verfrissende douche. Wegens de vermoeidheid, dank zij de koelte en ondanks het gebulder van de donder, zorgde een verkwikkende slaap ervoor dat onze beide waarnemers in vorm waren voor de volgende nacht.

De volgende ochtend waren alle wolken weg en beloofde de straalblauwe hemel goede waarnemingen in het vooruitzicht. En, inderdaad : de volgende 7 nachten waren een echte voltreffer. Het leek wel of de weergoden de miserie van vorig jaar wilden goed maken.

De eerste nacht was al meteen raak. Toch waren er een paar kleine probleempjes op te lossen. De open plek bij de camping gaat nogal bergafwaarts. Toch is er achteraan een meer effen stuk, dat best geschikt is voor de opstellingen : het is er vlakker en tussen de achterliggende bomen zijn er 2 openingen met goed zicht op de poolster. Maar wat bleek ? Op deze plaats stonden net een paar (onbewoonde) caravan's geparkeerd, dus diende er wat te worden opgeschoven.

De 100m kabel bleek ruim voldoende om in de buurt van de daar aanwezige watertank en een stopkontakt aldaar, de pc's van stroom te voorzien. So far so good.

Het werd een uitstekende nacht met de prachtige melkweg in al zijn details, om de haverklap briljante sporadische meteoren en op de achtergrond het zachte gekir van de krekels. Toch was er iets ...

Het terrein aldaar is normaal gekenmerkt door zijn zachte zoete geuren, verspreid door de provencaalse kruiden. Maar ditmaal was de geur doorspekt met een ondefinieerbare stank, die af en toe opstak en bijzonder hinderlijk was. De geur deed heel sterk denken aan vlees in ontbinding en greep je soms bij de keel. Het was erg moeilijk om juist te bepalen waar het vandaan kwam. Met zaklantaarns werd er dan maar in de buurt gezocht, en meerdere malen werd er al snuivend rondgelopen. Even was er de indruk dat de walm uit een van de (lege en gesloten ) caravans kwam, zodat er even werd gedacht dat er misschien een lijk in lag ...

De volgende dag werd dit gemeld aan Henk, de baas van de camping. Deze was wel wat geschrokken. Tevens werd een zoektocht ingezet, waarbij onze 2 Andromedanen al snuivend tussen de struiken de oorzaak van het euvel probeerden te achterhalen. En ja, na een hele tijd pas werd de bron van de doordringende stank gevonden : een half in ontbinding verkerend kadaver van een konijn. Patrick verzamelde alle moed en slaagde er uiteindelijk in het kreng op een grote schop te krijgen, waarna het zeker een kilometer ver in het bos werd gedeponeerd. Daarna strooide Lieven nog een laag zand over het overgebleven sap. Tijdens dat maneuver dreigden onze helden het bewustzijn te verliezen, maar daarna was gelukkig alles achter de rug : de stank was weg.

De komende dagen verliepen volgens het vaste patroon : heel de nacht waarnemen en fotograferen tot zonsopgang. Was het overdag wel bloedheet, tijdens de nacht koelde het zoals gewoonlijk zeer sterk af, zodat zelfs meestal rond 2u het thermische pak werd in gebruik genomen. Rond 6u werd er gestart met opkramen en alles in de auto te leggen. Daarna naar boven klimmen naar de tent, nog wat eten en rond 6u30 in bed.

Een bijkomende moeilijkheid was dat het luchtmatras van Patrick lek bleek te zijn. Na opblazen, bleek dit maar een paar uur te houden zodat de rest van de nacht op de vrij harde ondergrond moest doorgebracht worden. Na onderzoek bleek er een klein gaatje, dat vakkundig met lijm en een stukje rubber werd hersteld. Doch helaas : nog steeds lek. Dit keer hield het matras het toch bijna tot de middag vol.

Opstaan om circa 14u, ontbijten, verfrissen enz. Zoals gezegd was het overdag gloeiend heet zodat dit een probleem is om de drank wat koel te houden. Frogoboxen met ijsblokjes halen maar weinig uit... Het enige wat hielp was af en toe een frisse pint bij Henk.

Zelfs Dany ( Cardoen ), die het klimaat toch al gewoon is, had duidelijk last. Deze besloot dus bij de warmte in de namiddag niet te werken bij zijn atelier. Het was leuk om mekaar weer te zien, na alweer een jaar. Spijtig genoeg bleek de 1 meter telescoop nog niet terug in elkaar te zitten. Reden : te veel werk voor andere dingen, zoals een prachtige 63cm telescoop voor Spanje ( met Newton en Cassegrain brandpunt ), een instrument voor St-Michel l'observatoire, en een aantal dringende optische componenten voor Chili en Hawai.

In de namiddag werd meestal boven op de berg naar de sterrenwacht gereden om wat rond te hangen bij Dany. Daarna was het gewoonlijk snel tijd om terug af te zakken naar de tent om er het avondeten klaar te maken. Na het eten is het dan al snel tijd om terug te gaan opstellen voor de volgende nacht ....

En zo gaat het maar door : de week is voorbij voor je het weet.

Nog een pittige anekdote:

Het is midden in de nacht, stikdonker op de open plek in het bos waar onze 2 Andromedanen noestig zitten waar te nemen. Het is stil, erg stil, zoals dat daar kan zijn. Alleen het zachte gekir van de krekels en af en toe wat zacht geklik van het toetsenbord van een laptop. Onder de bomen staan auto's geparkeerd van mensen die wat verderop in de vallei kamperen. Je kan het minste geluid heel ver horen. Wanneer iemand een halve kilometer verderop in zijn tent even kucht, kan je dat duidelijk horen. In het donker zie je de auto's staan als vage schimmen.

!!! Plots gaat het alarm af van een van die wagens, terwijl de 4 knipperlichten staan te knipperen en heel de omgeving verlichten. Was me dat schrikken! Het alarm staat zeker een halve minuut te loeien en stopt dan gelukkig. Onze 2 waarnemers hun harten bonzen. Stel je voor dat mensen op de camping denken dat ze daar wat uitspoken. Het is nu weer rustig. Maar, na een kwartier begint het spectakel opnieuw. Gelukkig hield de alarminstallatie het na een aantal keer voor bekeken en werd het rustig voor de rest van de nacht.

De volgende nacht : precies hetzelfde scenario! Dezelfde auto, die ditmaal wat verderop staat geparkeerd. Henk, de campingbaas, komt het terrein op met een zaklantaarn. We weten welke wagen het is, maar intussen is die weer opgehouden. Er wordt wat aan de wagen geschud, maar toch herbegint hij niet. Vreemd. Henk zoekt uit van wie de auto is, en die man komt wat later zijn alarm uitschakelen. Wellicht zat er een sprinkhaan in de wagen, die het alarm activeerde.

De hele historie eindigt met een kijkje van de eigenaar door de telescoop van Lieven.

7 nachten leveren een heleboel informatie en plaatjes op, die uiteraard later nog moeten worden verwerkt.

Het was goed, maar zoals elk jaar veel te vlug voorbij.

Puimichel 2003

Dendermonde - Brusselse forten : in samenwerking met de dienst leefmilieu van de stad Dendermonde organiseerden we ook dit jaar een waarnemingssessie voor het publiek tijdens de 'nacht van de duisternis' op 8 november 2003 aan de 'Brusselse Forten'. Deze keer konden we ook een stroomgenerator lenen uit de stadsmagazijnen, zodat we het publiek ook een en ander konden tonen op een aantal computers.

De weergoden hadden echter eerst nogal wat bedenktijd nodig. Zo rond 7uur lag er nog een dik wolkengordijn waar een wazige schim van de volle maan maar nauwelijks kon doorschijnen. En tot overmaat van ramp bleek de lokale intercommunale het licht nog niet uit gedaan te hebben. Dat beloofde dus...

Naarmate dat de tijd vorderde bleek de bewolking dunner en dunner te worden met regelmatig zelfs zeer goede perioden. De weergoden leken het toch te appreciëren dat we ondanks de aanvankelijk mindere omstandigheden toch een tiental telescopen hadden opgesteld.

En na wat heen en weer getelefoneer, leve de GSM..., is het licht toch uitgegaan.

De opkomst was ook niet min te noemen. Vele geïnteresseerden kwamen en zagen. De ooh's en aah's bij het zien van de volle Maan, Mars, Saturnus, de Plejaden en andere showpieces waren werkelijk een verrukking. DAARVOOR alleen al, die voldoening bij de mensen, kom je buiten. Dan kunnen de weersomstandigheden weinig vergallen. Opvallend was het enthousiasme bij de allerkleinsten.

En dan de maansverduistering. Prachtig! Geleidelijk zie je de maan in de schaduw van de Aarde verdwijnen. Om dan na lang wachten een donkere, bruinoranje schijf na te laten. Een hoewel het reeds laat was zijn ook nu nog tamelijk wat mensen gebleven om toch maar die totaliteit te zien.

Het was een lange vermoeiende nacht. Maar de voldoening van al die mensen maakt dat ruimschoots goed.

Een voldaan Andromeda Dendervallei team laadde in de vroege uurtjes het materiaal terug in wagen. Tot volgend jaar!

Nacht van de duisternis 2003

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_17_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_18_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_19_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_20_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_21_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_22_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_23_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_24_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_25_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_26_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_27_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_28_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_29_link_0
Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_30_link_0

1996

1998

1999

2000

2001

2002

2003

Eindelijk was het er toch nog eens van gekomen. Waren de vorige pogingen steeds maar door het slechte weer afgelast, ditmaal was het ondanks enkele moeilijkheden dan toch gelukt.

Deelnemers : Karel, Lieven, Patrick, Valere en Wouter.

Wegens een defect aan zijn montering besloot Bart om deze keer niet deel te nemen, dit tot zijn grote spijt. Het defecte onderdeel zou bij Losmandy hersteld zijn, maar DHL slaagde er spijtig genoeg niet in het pakje op tijd af te leveren. Wouter had problemen met het bekomen van een dag verlof, maar kon dan toch uiteindelijk meegaan. Waren er vrijdagnamiddag eerst nog wat witte wolkjes, bleken deze dan toch nog voor het vallen van de duisternis volledig op te lossen. De eerste nacht was erg helder en droog. Alleen omstreeks 3u kwam wat sluierbewolking opzetten die zowat een uurtje later echter weer verdween. De tweede nacht was iets verschillend : helder, geen wolken, maar toch heel wat vochtiger, zodat de haardrogers regelmatig dienden gebruikt te worden. Een buitenverlichting aan de deur van een naburige chalet, die was blijven branden, zorgde even voor wat hinder. De mensen waren echter zo vriendelijk deze te doven nadat we het hun hadden gevraagd. Het weekend leverde heel wat interessante waarnemingen op, dit zowel visueel als met de CCD.

We verlangen alweer naar een volgende keer ....

 

Weekend Ardennen 17,18,19 maart 2004

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_32_link_0

Zoals elk jaar trokken Lieven en Patrick naar Puimichel om er onder de prachtige Provencaalse Hemel waar te nemen.

Dit jaar werd er wegens omstandigheden gekozen om in de tweede helft van de maand augustus te gaan. De nachten zijn dan ook al iets langer en de sterrenhemel is al wat verder opgeschoven, zodat er tegen de ochtend ook al iets van de wintersterrenbeelden boven de horizon komt.

Ze vertrokken op de avond van zondag 15 augustus, reden heel de nacht en kwamen maandagochtend omstreeks 10u aan. Waren er onderweg wat wolken, in de Provence was het weer schitterend en niet zo stikkend heet als vorig jaar.

De verwachtingen waren hoog gespannen, want het was de eerste keer dat Lieven zijn splinternieuwe 12 inch LX200 SCT kijker onder een echte donkere hemel kon zetten. Wegens de grotere kijker moest er heel wat meer worden gepuzzeld om alle materiaal in de wagen te krijgen. Bij het uitladen werden er dan ook enkele foto's genomen om later te kunnen zien hoe alles nu precies in de auto was gestapeld.

Na het uitpakken en installeren van de tent was het tijd voor een (kort) dutje. Daarna moest de innerlijke mens nog wat gesterkt worden. In de namiddag waren er wat wolkjes komen binnendrijven, maar tegen de avond waren die volledig verdwenen. Tijd dus voor een eerste waarnemingsnacht.

Na nog even wat gesleur, onder andere om de zware 12 inch op zijn montering te hijsen, kon het feest beginnen.

Steeds weer is het verbluffend om de hemel te zien donker worden en de prachtige melkweg met al zijn details te zien verschijnen. Het werd een vruchtbare nacht. Even voor de schemering zagen we Orion in al zijn glorie opkomen, alsook de verblindende Venus en iets later ook nog Saturnus. Dit was het sein om het materiaal op te gaan bergen.

Rond 7u was het bedtijd. De volgende dag verliep wat minder goed : heel wat wolken kwamen opzetten en ze werden steeds donkerder. Later werden onze beide waarnemers vergast op een ferm onweer, waarbij de regen met bakken uit de hemelsluizen kwam. Dit alles was vergezeld van een flinke portie luid gedonder en hevige bliksem die heel de vallei deed baden in het licht.

In de voormiddag klaarde echter weer alles op. Toch had de zon aanvankelijk nog wat moeite om alle vocht in 1 dag uit de vallei te verdampen. De volgende nacht was helder, maar heel wat vochtiger dan de vorige. Bijgevolg moest warempel af en toe eens een haardroger worden gebruikt... Toch was deze nacht ook weer een schot in de roos.

Ook de volgende nacht was het weer helder, doch wat korter : rond 3u kwamen er uit het W ineens een pak schapenwolkjes aandrijven, die steeds maar dichter werden. Even later zat alles dicht. Gevolg : stoppen van de waarnemingen en dan maar wat vroeger naar bed ....

Van dan af bleef het meevallen : de volgende 4 nachten waren helder.

De nacht van zondag op maandag sloeg echter het noodlot toe : rond 2u 's nachts kwam er telefoon om te melden dat er iets erg was gebeurd met de schoonmoeder van Lieven die in kritieke toestand in het ziekenhuis was opgenomen. Dit werd uiteraard het einde van de reeks waarnemingen. In allerijl werd alles afgebroken en ingeladen, waarna de terugtocht werd aangevat. Dit jaar zullen we nooit vergeten...

Puimichel 2004

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_34_link_0

Daar Lieven dit jaar wegens allerlei omstandigheden vehinderd was, trokken Patrick en Wouter dit jaar naar Puimichel. Wegens de verlofregeling van Wouter diende er wel een week opgeschoven te worden. Dit zou met zich meebrengen dat er de eerste nacht nog kon worden geprofiteerd van de nieuwe maan, maar dat er op het einde van de waarnemingsperiode toch wat storing zou zijn van het eerste kwartier. Wegens gebrek aan de erg praktische monovolumer van Lieven, diende nu alles in de auto van Patrick worden getstouwd. Na verwijderen van de achterzetels bleek dit dan toch nog goed te lukken. Rond 5u in de namiddag bolde de zwaar beladen auto de oprit af. De reis verliep zonder problemen, behalve een kleine anekdote : Na het afrijden van de autosnelweg in Avignon is er nog een vrij lange secundaire weg richting Abt. Normaal is het reeds dag wanneer er daar wordt voorbijgekomen, maar wegens het goede opschieten ( en het wat vroeger vertrekken ) was het nu nog donker. Deze weg is niet verlicht, regelmatig bochtig en op dit uur ook erg stil en verlaten. Plots zagen ze in de verte een vreemd oranje licht opdoemen. Daar aangekomen, bleek er een auto in het midden van de weg volledig in brand te staan. Even ervoor stonden twee mannen op de weg. Een van die mannen kwam naar de auto van onze 2 Andromedanen en zei dat het gevaarlijk was om die brandende auto voorbij te rijden. Deze zou immers kunnen ontploffen. De brandweer was blijkbaar reeds verwittigd, maar in die streek kan het wel even duren eer ze arriveren. Die mannen moesten wellicht ofwel van Avignon of van Abt komen. Bovendien zou het dan nog een tijdje duren vooraleer het voertuig zou geblust zijn. Gelukkig waren de inzittenden er reeds lang uit. Na een tijdje wachten werd er toch besloten om het brandend voertuig ( zo snel mogelijk ) voorbij te rijden, wat dan toch zonder verdere ongelukken lukte. De rest van de reis verliep zonder problemen. In Puimichel was het weer uitstekend. De tent werd op de vertrouwde plek opgesteld en de eerste nacht kon er reeds waargenomen worden. Wouter was sterk onder de indruk van de fantastische hemel hier. Het is steeds een geweldig gevoel wanneer je die groteske melkweg weer ziet opdoemen. Het was dan ook een vruchtbare nacht, al begon de vermoeidheid op het einde toch wat toe te slaan.

Opvallend was dat er dit jaar ook veel minder insecten te zien waren dan andere jaren. Vooral de grote sprinkhanen, die 's nachts nogal eens onverwacht op je (rood verlichte) sterrenkaart durven springen, waren dit keer minder vertegenwoordigd.

De balans van de week was erg positief. Alleen werden er 2 nachten verloren wegens onweer. Hierdoor waren er dan weer prachtige bliksems te zien. Ook werden onze amateurs op een bepaald moment verrast door prachtige bloedrode wolken.

Er werden veel deep sky objecten en dubbelsterren waargenomen. Bovendien waren er regelmatige spectaculaire Perseiden te bewonderen.

Tegen het einde van de periode was de maan reeds tot eerste kwartier gewassen. Het is echter zeer opvallend hoe de maan in deze streek veel minder invloed heeft op de rest van de hemel dan thuis. Ook al straalt de maan veel licht uit, toch blijft de melkweg prachtig zichtbaar. Dit is wellicht te wijten aan de veel drogere en zuiverder lucht.

Ook werd er dit jaar weer regelmatig bij Dany (Cardoen) rondgehangen. De werkzaamheden bij de uitbreiding van zijn atelier gaan blijkbaar goed vooruit. Toch was er ook voldoende tijd om samen een 'Affligem' te gaan drinken in het dorpje.

Zoals telkens het geval is, gaan de dagen daar veel te snel voorbij en was het alweer tijd om aan de terugweg te denken. Dit keer waren er geen brandende auto's onderweg. Het is alweer uitkijken geblazen naar de volgende keer!

Puimichel 2005

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_36_link_0

Dendermonde - Brusselse forten : ook dit jaar nam Andromeda deel aan de 'nacht van de duisternis'. Omstreeks 19u arriveerden we met ons materiaal aan de 'Brusselse Forten' in Dendermonde. Het weer zag er echter alles behalve belovend uit! Hadden we de voorbije jaren telkens toch wat geluk, dit keer was het anders. Zachte temperaturen en droog, maar toch een volledig bewolke hemel. Toch besloten we op te stellen, want je kon nooit weten dat er toch nog een opening zou komen. De verlichting op de forten en de omliggende straten was gedoofd. Het stadsbestuur had de stroomgenerator gebracht en een kraampje opgesteld. Ook was er een nachtwandeling gepland.

Niettegenstaande het bewolkte weer kwamen er toch heel wat mensen opdagen. Aan de bezoekers werd gratis warme soep uitgedeeld. Er was heel wat belangstelling voor de telescopen. Spijtig genoeg konden we de bezoekers geen objecten door de telescoop laten zien. Er waren echter 2 laptops op een tafeltje opgesteld, zodat we toch een aantal zelfgemaakte opnamen konden tonen op het scherm. Ook waren we druk in de weer met het beantwoorden van allerlei vragen. Een kijker was ook gericht naar een zwak lichtpuntje in de verte. Het bleek een verlichte deurbel van een huis te zijn. Zo konden enkele mensen dan toch eens door een oculair kijken.

Spijtig van de bewolkte hemel, maar toch konden we de avond als geslaagd beschouwen. Hopelijk zijn de weergoden ons volgende keer beter gezind...

Nacht van de duisternis 2005

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_38_link_0

Ook dit jaar trokken Lieven en Patrick naar Puimichel om te gaan fotograferen en waar te nemen gedurende 8 nachten (van 23-7 tot 30-7 ) De eerste nacht was meteen troef : een heldere en prachtige hemel nodigde meteen uit om al vlug te gaan opstellen. Gewoonlijk valt het de eerste nacht minder mee, want de vermoeidheid van de lange autorit hangt nog in de kleren. Een kort dutje in de namiddag is gewoonlijk onvoldoende. Maar ja, als de melkweg zich in volle glorie vertoont is de vermoeiheid al snel vergeten.

De volgende dag werd er natuurlijk al snel een bezoekje gebracht aan Dany. Het was weer een hartelijk weerzien.

Toen was er ineens de bewolking. Veelal trekt die dan wel tegen de avond, maar deze keer was dat niet het geval. Dan maar eens vroeger naar bed en hopen dat het de volgende nacht opnieuw meevalt. Maar dat deed het niet. In het ochtend was de hemel weer stralend blauw, maar tegen de avond kwam er opnieuw bewolking. Gevolg : alweer een waarnemingsnacht verloren. Gelukkig hadden we de pech nu wel al gehad, want de volgende nachten waren alle voltreffers! Er kon dus naar hartelust worden gefotografeerd. Tevreden keerden onze beide waarnemers uiteindelijk naar huis, waar natuurlijk een tijdje nodig was om af te kicken ...

Puimichel 2006

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_40_link_0

Dendermonde - Brusselse forten : de 'nacht van de duisternis' ging dit jaar door op zaterdag 4 maart. Andromeda was opnieuw van de partij aan de 'Brusselse Forten' te Dendermonde. Dank zij het stadsbestuur was er dit jaar opnieuw gratis warme soep voor de bezoekers. Deze keer viel het weer toch wel beter mee (in tegenstelling tot de voorspellingen die eerst eerder negatief waren). Omstreeks 19u arriveerden we met ons materiaal. Er werden een 6-tal telescopen opgesteld. Het stadsbestuur zorgde voor een stroomgenerator en plaatste ook een kraampje voor het bedelen van de soep. Wellicht mede dank zij het goede weer konden we heel wat geinteresseerde bezoekers verwelkomen. Op bepaalde ogenblikken was het echt aanschuiven aan de telescopen. De bezoekers konden best genieten van de maan, de orionnevel, Saturnus, Mars, M35, M37, M44, de Pleiaden ... Er werden ook heel wat vragen gesteld en beantwoord. Bovendien was de seeing toch redelijk goed. Saturnus was dan ook een van de meest succesvolle objecten bij jong en oud. Rond 21u kwam er nog een dik pak wolken opzetten. Gelukkig was dit van vrij korte duur en trok het even later weer open. We mogen hier zeker en vast van een geslaagde avond spreken.

Nacht van de duisternis 2006

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14shapeimage_42_link_0

Traditioneel gingen Lieven en Patrick ook dit jaar naar Puimichel. Zoals gewoonlijk waren er 8 waarnemingsnachten gepland:

  1. Zondag 5/8 : Helder, zeer goede transparantie maar middelmatige seeing. Geen wind. Waargenomen tot zonsopgang.

  2. Maandag 6/8 : Spijtig genoeg bewolkt. Dan maar wachten ... misschien klaart het op. Om 1u30 was er wel even een opklaring, maar niet de moeite om op te stellen. Er werd dan maar besloten om eens 'vroeg' te gaan slapen.

  3. Dinsdag 7/8: 's Morgens worden onze waarnemers wakker en stellen vast dat het regent! Gelukkig duurt dit niet lang en klaart het uit. Maar, tegen de avond zijn er daar weer wat lastige wolken. Alleen Lieven stelt zijn materiaal op en kan tussen de wolken door dan toch 3 objecten verschalken. Daarna trekt alles echter definitief dicht en moet hij definitief opkramen.

  4. Woensdag 8/8 : Eindelijk kan er weer worden gefotografeerd. Het is een zeer heldere nacht met uitstekende transparantie. De seeing is echter maar slecht : de sterren fonkelen vrij hevig. Al bij al toch een vruchtbare nacht.

  5. Donderdag 9/8 : Meestal helder, maar er komen toch regelmatig wolken voorbij. Die wolken houden zich traditioneel steeds daar op waar je net van plan was een object te fotograferen. Er moet dus regelmatig naar een ander sterrenbeeld verhuisd worden. Patrick fotografeert deze nacht met een 300mm telelens teneinde een aantal grote objecten te kunnen vastleggen. Bovendien is er ook vrij veel wind.

  6. Vrijdag 10/8 : Geen wolken deze keer. Erg helder, geen wind, maar de seeing is wel wat minder. Maar ja, je kan niet alles hebben.

  7. Zaterdag 11/8 : Alweer lekker helder! Geen wind. De transparantie is iets minder, maar de seeing is daarentegen wel vrij goed. Alweer een goede nacht!

  8. Zondag 12/8 : Helder en geen wind. In het begin van de nacht drijven er enkele vervelende sluiers voorbij, maar gelukkig verdwijnen die een tijdje later.

Al bij al toch een goed geslaagde week. Door het wegvallen van 2 nachten kon er ook wel overdag wat langer bij Dany worden rondgehangen. Het herbouwen van de 1M telescoop vordert goed. Alleen moet de spiegel nu nog hyperbolisch worden gemaakt ( was vroeger parabolisch ). Volgend jaar klaar?

Puimichel 2007

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_44_link_0

Dendermonde - Appels, 28 maart 2009 : naar jaarlijkse gewoonte werden we ook dit weer uitgenodigd door het Dendermondse stadsbestuur om ons ‘astronomisch steentje’ bij te dragen aan de ‘Nacht van de duisternis’ (NVDD). Plaats van het gebeuren was het Veer in Appels. Er kwamen een 60-tal mensen opdagen die het slechte weer trotseerden en hoopten alsnog een glimp te kunnen opvangen van een hemelobject door één van onze telescopen. Helaas waren de weergoden niet met ons en op de koop toe kregen we er nog wat regen boven op ! We konden hierdoor maar één telescoop opstellen die veilig afgeschermd werd voor het barre weer. Het grootste gedeelte van de aanwezigen maakten onder begeleiding van een natuurgids een nachtelijke wandeling in de omgeving van het Veer. Nadat we het bezoek gekregen hadden van TV-Oost, probeerden we samen met de overgebleven aanwezigen het koude weer te vergeten door een warme tas soep te gaan nuttigen in een taverne gelegen net naast het Veer. Deze soep werd aangeboden door het Dendermonds stadsbestuur. Nadien konden wij nog wat napraten met de mensen van de Milieudienst van Dendermonde. Al bij al was iedereen matig tevreden, was het maar omdat niemand verwacht had dat bij dit weer er mensen zouden opdagen. Wij rekenen er op dat de weergoden volgend jaar aan onze zijde staan !

Nacht van de duisternis 2009

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_46_link_0


Klik hier voor meer foto’s.

Klik hier voor nachtelijk 360° panorama Appels-Veernieuwsarchief_files/Appels_Veer_HRes_1.htmlnieuwsarchief_files/Appels_Veer_HRes.jpgshapeimage_48_link_0

Dendermonde - Vlassenbroek, 16 oktober 2010 : naar jaarlijkse gewoonte werden we ook dit weer uitgenodigd door het Dendermondse stadsbestuur om ons ‘astronomisch steentje’ bij te dragen aan de ‘Nacht van de duisternis’ (NVDD). Met niet minder dan vijf telescopen waren Bart, Carlo, Karel, Lieven en Wouter afgezakt naar de Scheldedijk in Vlassenbroek. Hoewel de hemel aanvankelijk niet bepaald wou meewerken is het later toch uitgeklaard en hebben we de talrijk opgekomen mensen toch kunnen trakteren op mooie zichten door de telescoop.

Jupiter was adembenemend in de 15cm apo van Lieven. Zeker de overgang van één van de maantjes was zeer mooi. Kleine anekdote: Blijkbaar kon Lieven aanvankelijk niet in focus raken met zijn kijker. Bleek dat er nog een tussenstuk nodig was.. En dat lag natuurlijk nog thuis.. gelukkig was het toen nog overwegend bewolkt. Wouter en lieven zijn dan maar naar Nieuwerkerken gereden om dat stuk te halen. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog eens de laatste wolkenfoto's te raadplegen. Het zou zeker uitklaren. En ja. Eens terug in Vlassenbroek konden we direct beginnen waarnemen.

Bart toonde aanvankelijk de komeet Hartley in de C11 Dit was een beetje een tegenvaller. Dan maar overgeschakeld op de Plejaden.

Bij Carlo stond lange tijd de maan in de C8 Tot deze jammer genoeg alweer achter de bomen verdween.

Karel heeft verschillende objecten getoond aan de mensen steeds voorzien van een mooi woordje uitleg. Karel mag met recht en rede onze "schoolmeester" van dienst genoemd worden!

Bij Wouter hebben ook verschillende objecten de revue gepasseerd. Beginnende bij de dubbelcluster  X en H Persei, om daarna Albireo en M13 te tonen. Om de avond af te sluiten ook nog eens M15 opgezocht.

Kortom het was weer eens een geslaagde nacht van de duisternis. We kunnen weer uitkijken naar de volgende editie.

Nacht van de duisternis 2010

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_50_link_0
Eén jaar geleden op 20 december 2009 ging totaal onverwacht Patrick van ons heen.  De tijd gaat zo onrustbarend
snel....

Patrick was meer dan eens onze toeverlaat om allerhande problemen en probleempjes op te lossen. En zijn kameraadschap, zijn clubliefde en inzet waren een voorbeeld voor ons allemaal.

Vandaag 20 december 2010, vroeg in de morgen lag het kerkhof van Aalst er uitzonderlijk rustig bij. Het was er doodstil en de sneeuw lag er ongeschonden bij. Geen enkel graf was te bespeuren onder het dikke tapijt van sneeuw. Enkel de ijskristalletjes in de sneeuw schitterenden in het sterrenlicht, de Zon. Toen we het graf van Patrick vonden en met 4 handen de sneeuw wegruimden, verscheen de naam “Patrick” ... maar... het bleef ijzig stil.

Meer over Patrick vindt je hier.

 

Patrick Mergan, 1 jaar later

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_52_link_0
Op maandag 27 december 2010 organiseerden de leden van Andromeda een gezellig samenzijn in hun sterrenwacht te Gijzegem. Met wat kerstverlichting, kaarsen en kerstmuziek werd het best gezellig, de gluwein deed de rest. Er werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om terug te blikken op het voorbije werkjaar. Natuurlijk kon een goed glas wijn, lekkere hapjes en een stukje taart met koffie niet ontbreken. Tot slot werd er een programma opgesteld voor de spreekbeurten in de sterrenwacht voor de komende twee maanden. Toen omstreeks 00.30u de kerstman van dienst net iets te diep in het glas gekeken had en wegdommelde in zijn zetel, druipte iedereen maar langzaam af. Gelukkig was er een BOB van dienst, waarvoor dank !

Kerstparty 27 december 2010

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_57_link_0
De nacht van de Duisternis van 15 oktober 2011 zit er weer op. Naar jaarljkse gewoonte werken wij hieraan mee op vraag van het Dendermondse stadsbestuur. Na een paar edities te Appels aan de Scheldedijk en vorige editie te Vlassenbroek waren we deze keer weer op onze getrouwe locatie aan de Brusselse forten in Dendermonde. Dit jaar stonden Carlo, Karel, Koen, Lieven en Wouter in voor de Andromedaanse bijdrage met niet minder dan vier telescopen. Daar aangekomen viel ons meteen op hoe veel de omliggende struiken rond de parking gegroeid wa
ren in de afgelopen jaren. Dus toch maar even gekeken naar een ander plaatsje. Een honderdtal meter voor onze vertrouwde post was er een grasberm die naar het water leidde. Hier waren veel minder struiken en ook voldoende plaats om de mensen te ontvangen. Dus een veel beter plekje. 

In het schemer hebben we kunnen opstellen en daarna begon al snel de nacht te vallen. In de ruime omgeving was alle verlichting gedoofd en het werd dan ook snel aardig donker. Snel bleek echter dat Koen met een probleem zat. zijn montering liet het afweten en er was met geen stokken leven in te krijgen. Maar dat laat een echte andromedaan niet aan zijn hart komen. Dan maar op tijd en stond de kijker wat bijstellen. 

Na enkele individuele geïnteresseerden vergast te hebben op enkele deep sky objecten (de Maan en Jupiter lieten lang op zicht
wachten) kwam een grote groep van maar liefst 70 mensen bij ons aan. Het was dus lekker druk aan de telescopen. Maar onder de deskundige uitleg van onze andromedanen werden de mensen vergast op deep sky objecten zoals M13, M27 de Halternevel, en M57 de ringnevel. Later toen ook Jupiter en de Maan vanachter het struikgewas tevoorschijn kwamen was het helemaal dikke pret. Het aanschouwen van de maantjes rond Jupiter en de wolkenbanden op de planeet was een waar schouwspel. We hadden in deze zin ook geluk dat ook de grote rode vlek te zien was. Ook de Maan was een waar spektakelstuk dat bij de mensen een diepe indruk naliet. De vele bergen en kraters zijn dan ook voor velen een nooit geziene belevenis. 

Kortom, dankzij het goede weer en de talrijke opkomst een uiterst geslaagde editie van de nacht van de duisternis in 2011.

 

 

Nacht van de duisternis 2011

Index 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_59_link_0

2004

2005

2006

2007

2009

2010

2011

Index

Naar boven 5http://www.andromeda-aalst.be/Andromeda/nieuwsarchief.html#widget14http://www.fotostudiopersoons.be/Andromeda/astroartplugins.html#widget14shapeimage_61_link_0